افسردگی بعد مسافرت!

طلا نازنازی من!

انگاری مسافرت هفته پیش من رو مسخ کرده.با اینکه تا تونستی حرصم دادی ولی خب سفر به زادگاه اینقدر شارژم کرد که از وقتی برگشتیم زیاد دل و دماغ ندارم.

حالا اصلاح کنم حرفمو دیگران بهم گیر ندن.شما کلا هیییچ وقت حرص نمیدی این ما هستیم که درکت نمی کنیم.(خب بهتر شد از خطر مرگ نجات یافتم!!)

مگه از بچه ای که سرما خورده باید انتظار داشت غذا بخوره؟؟؟

مگه بچه ای که تو آپارتمان بزرگ شده با دیدن حیاط باید بیاد بشینه تو خونه؟؟

مگه از بچه ای که تا حالا دوچرخه سوار نشده میشه خواست که دوچرخه دیگرانو به زوووور نگیره؟؟

مگه بچه سوژه است که اگه تو مسافرت 6 روزه یه دونه عکس هم ازش نگیری باید بشینی غصه بخوری؟

نه ...  نه...   مامانی تو راست میگی....اصلا تو خوب....تو گل....تو همه چی تموم!!!..

دست عمه جون گلم درد نکنه که چند روز حسابی بهشون زحمت دادیم.ولی خداییش حال کردم از دیدن دیار قدیمی...

فعلا هم که تهران جان تعطیله به خاطر اجلاس ومن حس کسی رو دارم که تو عید تو خونه نشسته و از شدت بی حوصلگی فقط میخواد بخوره!راستی راستی انگار دارم چاق میشم

شما هم که این روزها همچنان داری معماهای ذهنیت رو حل می کنی و گاهی من میمونم که آخه تا کی می خوای با پرت کردن غذا از روی صندلیت به زمین قانون جاذبه رو تست کنی؟؟مامانی به خدا این جاذبه واقعیه دست از سر کچل من بردار خسته شدم بس که زمین سابیدم

برم بخوابم که انگار نصفه شبی دارم خطرناک میشم