این دنیای مجازی...

امکانات ورود به دنیای مجازی خیلی زود تو خونه ما برقرار شد و شاید این بزرگترین دلیل وابستگی زیاد من به این دنیا باشه.اما سعی کردم حتی اگر گاهی برای سرگرمی هم از این دنیا استفاده می کنم باز هم در کنارش چیزی واسه یادگرفتن و تجربه  برام داشته باشه.تو این دنیای مجازی دوستای زیادی پیدا کردم.دوستایی که هرچند نمیشناسیشون و ندیدیشون ولی خیلی بیشتر از دوستان و نزدیکانت برات مفیدن.این دوست ها باهات رابطه ای ندارن که بخوان تو زندگیت سرک بکشن یا بشینن و رفتارهاتو تحلیل کنن و وسواس های بیمارگونه فکری شون رو بهت منتقل کنن.حتی اگرم بینشون نخاله ای پیدا بشه بدون آزردن روح لطیفت میتونی از لیست دوستات حذفشون کنی و به زندگیت با آرامش بیشتر ادامه بدی.خدا رو شکر همه دوستای مجازی من سنگ صبور و راهنمای من هستن و الان من حس میکنم عاشقانه دوستشون دارم.وقتی از مریم عزیزم  نکته های ریز و درشت تربیت بچه و انواع و اقسام بازی های خلاق با بچه رو یاد می گیرم ...وقتی از حرف های فائزه عزیز یاد می گیرم که از هر فرصتی برای یاد خدا بهره ببرم و موقع شستن ظرفهام به جای افکار منفی و بیهوده در مورد حرف ها و آزارهای دیگران زیر لب زمزمه می کنم:یا حی یا قیوم...و افوض امری الی الله ان الله بصیر بالعباد...استغفرالله ربی و اتوب الیه...وقتی نورای نازنین همه انرژی های مثبتش رو تو کلامش جمع می کنه و با همه وجود منو سرشار از حس خوب زندگی می کنه... وقتی تمنای گل که هنوز طعم مادری رو نچشیده با قشنگ ترین الفاظ ازت تشکر می کنه که تونستی کودک خوبی  تربیت کنی و... و ...و...خدا رو شکر می کنم که این انرژی های خوب دوروبرم هست که مانع بشه از امواج منفی بعضی از آدم ها و بعضی از اتفاقات.